Farkında mısınız ?

Dijital alemin içine girmeyen çocuklar yetişkinler tarafından ne kadar çok eleştiriliyor.

Normal ve anormal kavramları çok fazla birbirine karıştı. 

"Bu çocuk çok hareketli!"

"Bu çocuk yerinde durmuyor!"

"Bu çocuk çok konuşuyor ve sen hiç rahatsız olmuyorsun!" diye eleştirilen ailelerimizin sayısı da bir hayli arttı.

Anne ve babalar arasında bile uçurumlar oluşturuldu. Çünkü bir tanesinin arkasında toplum baskısı ve algısı var.

'Sen Pedagog değilsin!' diye eleştirilen anneler, babalar ve dünyası baltalanan çocuklar var aramızda.

Ben dijitalden tamamen uzak duralım tarafında değilim ama mesafeli ilişkide hayır vardır. Fakat uzak duranlarında başarısına kem gözlerle bakmamak gerekir. 

Elinde tablet veya telefon ile uslu uslu oturan çocukların sesini duymaya hazır olun . Bugün kısılan volümler beş, on sene içerisinde bomba etkisi oluşturacak. Algı problemi, ailesiyle iletişim problemi yaşayan çocukların hepsinin özünde bir köşeye itilmişlik var. Öğretilmiş yalnızlık bizlerin eseri olmasın. Bu cümlenin ötesinde söylenecek hiç bir şey yok.  Lütfen biraz düşünmeyi deneyin. Soru sormaya başladığınız an cevap bulmaya başlayacaksınız.

Kızım biraz hastaydı ve ben biraz yoğun bir dönem yaşıyorum.

Sarıldım. öptüm, kokladım ilacını verdim ve işlerimin başına oturdum. Yanıma gelip dedi ki ; Anne en güzel ilaç sevgidir.

İşlerimi bir saat içerisinde bitirmem için ne kadar haklı bir savunma yapmıştı.

Geçirilecek çok zaman, çok ortam. çok imkan var.

Çocukların seslerini açın ve dinleyin.

Saçmaladıklarında dahi kızmayın.

Çünkü bu hissizleşmelerinden daha iyidir.

Sevginiz, paylaşımlarınız ve huzurunuz bol olsun.