Hakkari’nin Şemdinli ilçesinde 7 yıl önce şehit düşen Ziya Sarpkaya’nın babası Salim Sarpkaya, evladının acısını sunta parçalarından yaptığı cami, zafer kulesi gibi ürünler ile zaman geçirerek dindiriyor.
Hakkâri’nin Şemdinli ilçesindeki terör saldırısında şehit olan uzman çavuş Ziya Sarpkaya’nın ölümünün ardından tam 7 yıl geçmesine rağmen babası Salim Sarpkaya’nın evlat acısı dinmedi. Oğlunun şehit düşmesinin ardından evlat acısını dindirmek için kendisine hobi bulan Salim Sarpkaya, boş zamanlarında sunta parçalarından yaptığı Göynük’ün simgeleri cami, zafer kulesi gibi ürünleri yapıyor.
“1 kulenin yapımı 3 günü buluyor”
Bolu’nun Göynük ilçesinde yaşayan Salim Sarpkaya, “Göynük ilçesi tarihi bir ilçe olduğundan evimde Zafer Kulesi’nin karşısında olması nedeniyle Zafer Kulesi’ni Tanıtım amaçlı yaparak hem göynüğün tanınmasını hem de Zafer Kulesi’nin önemine dikkat çekiyorum. Eşe dosta yapıyoruz bayağı zor bir iş Bu basit gibi görünen kule 70 parçadan oluşuyor yapıştırarak keserek bir süre zaman alıyor işte zamanınızı değerlendiriyoruz 1 kulenin yapımı 3 günü buluyor. Sunta parçaları işte ölçüp biçerek yapıştırıyorum Göynük’ün simgesi halinde olan Zafer kulesini inşa ediyoruz” ifadelerini kullandı.
“Ailemizde de 3 şehidimiz var”
Oğluyla beraber ailesinden 3 şehit olduğunu ifade eden Sarpkaya,“Ailemizde de 3 şehidimiz var. Oğlumun şehit olduğunda Allah razı olsun herkesten. Yer gök insandı mahallemiz, yollarımız Göynük’ümüzde insan seli olmuştu. İşte bu şekilde çalışarak günümüzü değerlendiriyoruz. Kule olsun, cami maketleri olsun bunları yaparak eşe dosta dağıtıyoruz. Şehitliğe de iki üç günde bir gidiyorum” diye konuştu.
“Oğlumun resmine bakarak sanki hep yanındaymış gibi çalışıyorum”
Sarpkaya son olarak şu ifadelere yer verdi; “Kule yapımı gerçekten çok zor 70 parçadan oluşuyor. Bunları hızlı yapıştırıcılarla sunta parçalarıyla keserek yerine yapıştırıyoruz. 2 gün 3 günü buluyor bir tanesini yapması zor bir iş ama ne yapacağız kafa dağıtıyoruz. El becerilerimizi artırıyoruz bize eğlence oluyor, kâr amaçlı yapmıyoruz. Oğlumun resmine bakarak sanki hep yanındaymış gibi çalışıyorum. Evde %90 engelli baldızım var eşimin de bacağı kırıldı. Sıkıntılar hiç bitmiyor. İşte kule yaparak stresimizi atıyoruz vakti değerlendiriyorum.”
